Friedrich Von SCHİLLER diyor ki; “Affetmek ve unutmak iyi insanların intikamıdır.”
Affetmekten önce insan unutabilmeyi bilmeli. Hatalar, yanlışlar, kalp kırıklıkları, hayal kırıklıkları hiçbirisi unutulması basit şeyler değildir. Fakat insan unutmalıdır, affetmelidir. Yanan yüreğe su döken pek olmaz, insan kendi kendini söndürmelidir. Acıyı yaşamak, her geçen gün içinde daha da büyütmek kendisine zarar verir. İnsanoğlu yanlış yapmaya meyillilerdir. Önemli olan o hatanın sende ne denli yer açtığıdır. Bazen acımadı sanırsın, bazen incinmedin sanırsın ama içinde ne denli bir yara açtığını fark etmezsin. Zamanla içinde daha çok büyümeye daha çok artmaya başlar. Gün gelir artık için içine sığmaz. Sonunda ise affedersin. Sadece kendin için… Yaşadıklarının senden başka kimse için önemli olmadığını anladığın anda affedersin. Önüne bakman gerektiğini fark edince de unutmayı seçersin. İşte o zaman unuttuğun, aştığın, affettiğin için gözler senin üzerine dikilir. Yaşadığın onca günün onca acının intikamını sadece affederek, unutarak ve susarak alırsın. Kendini odalara kapatıp acını içine attıkça asla aydınlık seni bulamaz. Sen aydınlık için uğraşmadıkça karanlık peşini bırakmaz.