Enver Özelsancak,
Mustafa Özgür,
Zeki Ateşok,
Abdullah Yakar,
Abdullah Bulca,
Mehmet Mercan...
...
Her gazeteci çağının
Tanığıdır der bir özdeyiş...
Bir yılda tam 6 can,
Adanalı altı gazeteci
Hayata veda etti,
Dünya gezegenindeki
Tiyatro sahnesi olan,
Yaşamdan sessizce ayrıldılar,
Herkes için kaçınılmaz,
Olan sonsuz,
Uykularına yattılar...
...
Her biri benim saygıdeğer,
Meslektaşımdı çok iyi tanıyordum,
Her biri yaptığı işine âşıktı,
İnanılmaz güzel duygulara sahipti,
Her insan gibi her biri de,
Evrendeki büyük mucizeydi,
Yerleri sonsuza kadar,
Doldurulamayacak biricikti...
...
Devletini, ülkesini,
Milletin, Adana’yı,
Derinden seven canlardı...
...
Şair diyor ya;
-HER ÖLÜM ERKENDİR...
Değerli meslektaşlarımla,
Yıllarca aynı ortamlarda,
Birlikte bulunduk,
Hepsiyle defalarca sohbet ettim,
Mesleğimizle ilgili,
Bilgi alış-verişinde bulundum,
Biri diğerinden,
Öteki de ötekinden daha,
Saygıdeğer, beyefendiydi...
Karıncayı bile incitmeyen,
Her sözlerinde saygılı, kibar,
En doğal Adanalıydı...
...
İnsan isimli bu harika,
Mucize varlık, sadece bir kez
Yaşama şansına sahip oluyor...
Hayatın tekrarı, yedeği,
Ertelemesi, uzatılması,
Başka birine devredilmesi,
Tasarrufu falan yok,
Olmaz olamaz olmayacak,
Geldin ve gittin oluyor
Hepsi bu kadar nokta...
...
Bu sahnede,
Önemli olan geride,
Çok güzel anılar, unutulmaz,
Dostluklar, mümkünse,
Gelecek kuşaklara o kişinin,
Yaşadığını anlatabilecek,
Eserler de bırakabilmektir...
...
-BAKİ KALAN BU KUBBEDE,
HOŞ BİR SADA BIRAKMAKTIR...
Her biri de güzel insandı,
Çok değerli meslektaşımdı,
Her türlü güzelliklere sahipti...
Çok zor bir meslek olan,
Gazeteciliğin her türlü sıkıntılarına,
En gönüllü şekilde katlandı,
Risklere girdiler,
Defalarca hâkim karşısında
Hesap verdiler
Ama inandıkları uğraşlarından,
Bir adım geri atmadılar...
...
Her biri varlığını bu işe adamıştı,
Çalışarak alın teriyle,
Kazandıkları parayla,
Dünya isimli bu sahnede,
Geçimlerini sağladılar,
Nesillerini sürdürecek,
Canlarından parça,
Olan güzel çocukları
Dünyaya getirdiler,
Ömürleri mücadeleyle geçti,
Bu güzel Adanalı kardeşlerimin,
Ruhları şad mekânları cennet olsun...
...
Elbette dünya kimseye kalmaz,
Kalamaz, kalmayacaktır...
Her ölüm ibret almayı başaranlar,
Akıllı insanlar,
İçin çok büyük derstir...
Ne mutlu bu dersi alıp,
Çevresindeki insanlara karşı,
Sevgi, saygı, muhabbette
Kibar nazik davrananlara,
Kimseye haksızlık etmeyenlere,
Kimsenin hakkını yemeyenden,
Bu sahnedeki rollerini,
Tamamlayanlara...
...
İnip gittikleri,
Peşlerinde bıraktıkları,
Dünya sahnesinden,
Geride kalan insanlarca;
-Çok iyi insandı,
-Güzel anılar yaşadık,
-Güzel anılar yaşattılar,
-Karıncaların bile üstüne basmadılar,
-Mesleklerinden ödün vermediler,
-Örnek yaşam sürdürdüler,
Dedirtebildiler...
...
Haddim olmayarak
Şunu da eklemek istiyorum;
-İNSAN ÖLÜR KALIR
ESERİ, sözüne uygun olarak,
Her insanın hayatı kutsaldır,
Her insan tam bir mucizedir,
Her insanın hangi mesleği,
Yaparsa yapsın hayatı,
Gözlenip, belgeselleştirmeye
Değecek yüce ve şahane varlıktır...
...
Şunu söylemek istiyorum;
Sadece gazeteciler için değil,
Tam bir tiyatro sahnesi olan,
Bu dünyadan gezegeninden,
Ayrılmadan önce,
Her insan keşke yeni nesillere,
Kendisini hatırlatacak birkaç eser
Bırakabilse bu daha da
Güzel olur olurdu...
Bu giden insanların,
Kalan ve yeni sahneye
Çıkacak nesillerin düşüncelerinde,
Daha uzun süre hatırlanmalarına
Neden olabilirdi diye tahmin ediyorum...
...
Bilimsel araştırmalara göre,
Bu tiyatro sahnesine
120 milyar insan gelmiş,
Yaşamış, DNA’larını bırakmış,
Ya da bırakamadan geçip gitmiştir...
Kural bundan sonra da değişmeyecektir...
...
Filozof diyor ya;
-BAŞLAYAN HER ŞEY BİTER,
Madem geldik, kesin gideceğiz,
Sonsuza kadar kalmak,
Yaşamak olanaksız, olduğuna göre,
Arkamızda bir ya da, birkaç eserle anılmak
Fena olmazdı gibime geliyor...
...
Güle güle altı güzel insan,
Güle güle can dostlar,
Yolunuz açık olsun,
Yanınızdan bize de,
Yer ayırmayı ihmal
Etmeyin, geldiğimizde,
Yabancılık çekmemiş oluruz...