Sorumluyum; Hem yüreğimden, hem bilgimden. Hem ölümümden, hem cümlelerimden... Cümlelerimin mantıki sırası ve anlamı bozulduğunda noktaların egemenliği ortadan kalkar. Kimi cümlelerimin içi ' Işık ' doluydu fakat bu kağıttan öncede kader ve keder daima kendine yer bulma mücadelesi vermekteydi kanaatimce. Bazen kocaman bir yazı tek bir cümleyi yazmak üzerinedir. Bir şey değil, yeni bir şeyler söylemek içindir. Dahada ötesi ' sormak' içindir. Soru cümlesi en iyi cümledir çünkü sorulana, ne yaptığını nerede durduğu nu aşikar eder. Bazen öyle sorular çıkar ki karşıma doğru bildiğim bir soru'nun ağırlığı altında ezilir. O soruya cevap bulun(a)maz. Bazen soru'nun kendisi cevaptır. O kadar sorular sordum ve o kadar çok cevap alamadım ki sonunda hep ben üzüldüm. Soru sormaktan vazgeçtim; bazen... Soru soranlar bilir zaten, ne sorulsa içimden geçenleri söyleyemem bir türlü. Yazdığım kadar yazmadıklarım da cevaplarımdır. Hangi sorulara karşılık olduğu kestirilemeyen cevaplarım var benim; diyemediğim... söylemediklerim...