Morali çok bozuktu...
İnanılmaz karamsardı...
Ruhen de çökmüştü...
40 derece ateşle yatan, küçük tansiyonu 10’ a büyük tansiyonu da 18 e çıkan; morali sıfırın da altına düşen can arkadaşım kendisini ısrarla değersiz buluyordu…
-Sen çok değerlisin, çok önemlisin dedikçe…
-Ben değersizim, kimse de beni sevmiyor, diyordu,
-Herkesin seni sevmesini bekleyemezsin… Sevenlerin sevmeyenlerinden daha fazladır buna inan, dedikçe…
-Ben ölmek istiyorum, yok olmak istiyorum; dünyayı o kötü insanlara bırakmak istiyorum dedi,
Bir süre geçti; moralini kısmen düzelttiğim arkadaşıma dedim ki;
-Al eline şu kalemle kâğıdı yaz bakalım değerli bir varlık olduğunu sana şimdi kanıtlayacağım,
-Peki dedi…
-Birisi böbreğini istese kaç liraya verirsin?
-Parayla olmaz, belki insanlık adına olabilir… Paha biçilemez dedi…
-Sen ona bir değer yaz… Diyelim ki 50 milyar verseler böbreğinin birisini verir misin?
-İki böbreğin etti mi 100 milyar…
-Karaciğerine bir değer biç; diyelim ki 50 milyar…
-Akciğerine de 50 milyar,
-İki koluna 50 şerden 100 milyar…
-Beynine kaç lira yazacaksın?
-500 milyar…
-Gözlerinin birisinin ederi nedir?
-Paha biçilemez… Ama onları da insanlık adına bağışlayabilirim…
-Sen dediğimi yaz, beş yüz milyar bir gözün, iki gözün bir trilyon…
-Ayaklarına için 100 milyar yaz…
-İlik naklinde kullanılan iliğinin ederine de 50 milyar,
- Diğer organlarını bir tarafa bırakıyorum; şimdi topla bakalım; arkadaşım topladı trilyonları geçiyordu…
…
Bu söylediklerim bilimsel olarak da kanıtlandı;
Bir insanın kullanılabilir organları alt alta yazılıp toplandığında tam 42,5 trilyon lira ediyormuş;
-Siz kendinizi değersiz mi buluyorsunuz?
-Lütfen bu olumsuz düşüncenizden vazgeçin…
Paha biçilemeyecek kadar değerlisiniz,
Kendilerini değersiz bulan, insanların yapmaları gereken basit hesap bu…
Her insan trilyonlarca lira değerindedir, üstelik değer de biçilemez bir zenginliktir…
Bunun da ötesini söyleyeyim, yaşamını birkaç saniye daha uzatabilmek için yapamayacağı fedakârlık, ödeyemeyeceği bedel yoktur,
-Toprağın üstü altından her zaman daha güzeldir…
Arkadaşım kalemi kâğıdı yere koydu;
-Abdulkadir Kaçar sen yerden göğe kadar haklısın ben kendimi bu yönden, bu açıdan hiç değerlendirmemiştim…
-Sen beni bana gösterdin, bana benim değerimi anlattın, artık hastalıklardan korkmuyorum… Bana tekrar yüzlerce teşekkür etti;
…
Hangi ülkede, hangi çağda, hangi ırkta, hangi koşulda dünyaya gelirse gelsin, yaşarsa yaşasın; her insan değer biçilemeyecek muhteşem ve mucizedir…
İnsanların, karamsarlığa kapılması durumunda bu basit hesabı yapmaları yeterlidir…
Tanıdığımız, tanımadığımız tüm insanlar biz mutlaka sevmeli diye bir kural yok...
Birisinin bize sevmesi gerekiyorsa o biz, kendimiz olmalıyız…
BİZ BİZİ SEVDİĞİMİZ SÜRECE; KENDİMİZLE BARIŞIK BİR YAŞAM KURDUĞUMUZ SÜRECE;
-BEN BENİ SEVİYORUM, KENDİMLE ARAM İYİ ARKADAŞ diyebilen insan akıllıdır, kendisini aşmıştır…
Bir Fransız şair diyor ki;
Hayat kısadır biraz hayal/ biraz aşk sonra elveda...
…
Diğer görüşü de;
Hayat boştur, biraz kin/biraz ümit ve sonra elveda...
Seçiminizi yapın...
