İnsandan Geriye Mezar Taşı Kalır…

İnsan bir elinde yaşam, bir elinde ölümle,

Hayat isimli bu tiyatro sahnesine çıkar,

Dünya aslında devre mülktür,

Her hayat provasız yaşanır,

Hayatın tekrarı, yedeği, yavaşlatılması,

Alınıp satılması, tasarruf edilmesi,

Devredilmesi, devralınması, mümkün değildir,

Hayat bir tek saniyesine bile paha,

Biçilemeyen mucize serüvendir,

Devre mülk şeklinde yaşanır,

Bir yandan yeni gelip konanlar,

Bir yandan istemeden, ya da zorla,

Tası tarağı toplayıp, gidenlerin

Resmigeçit yaptığı ama bitmesi

İstenmeyen, ama kesin biten,

Muhteşem ve renkli bir oyundur…

Ancak doğa yasası gereği,

Başlayan her şey yüzde yüz biter,

Gelen her insan kesinlikle gider,

Doğa yasası gereği taze bayatlar,

Yeni daima eskir, güzel çirkinleşir,

Yaşayan her can kesin ölür…

Can bedene mülk değildir olmaz olamaz,

Bu doğal yasayı akıllı insan çocukluğunda

İtibaren keşfeder, en yakınlarının

Konup göçtüğünü, görüp yaşayıp inanır…

Gezegenden giden her insandan geride,

Birkaç fotoğraf, belki birkaç satır yazı,

Eğer başarabilirse, eserleştirdiği,

Yapıtlarından bazılarının birkaç,

Ölümsüz düşüncesi olacaktır,

Akıllı her insan uzunca ve renkli,

Bir rüya olan hayatının, kendine,

Bedelsiz verilmiş en büyük armağanı,

En eşsiz bir mucize sayarak aşkla yaşar,

Hangi yüzyılda, ülkede, kültürde,

Nasıl yaşanırsa yaşansın aslında,

Her hayatın sonu yüzde yüz hazin,

Bir öyküyle biter,

Akıllı insan sadece bir kez elde ettiği,

Hikâyenin sonuna varmadan onu,

Bu mucize varlığını en verimli, en üretken

Şekilde değerlendirmede, kendiyle,

Sürekli yarışır, yarışmalıdır,

Özellikle en sağlıklı, en güçlü, en verimli,

En üretken olduğu çağlında bunun için

Gece gündüz çalışarak, emsalleri geçerek,,

Hayatını güzel eserleriyle süsler…

Çünkü defalarca görüp tanık olduğu gibi

İlerleyen yaşlarında insandan ne kuvvet,

Ne sağlık, ne heybet hiçbir kalmaz,

Sağlık, huzur her insanın istediği budur,

Para mal, mülk, şöhret her şey boştur,

Ayrıca ertelemek için hayat uzun değildir,

İnsan unutmamalıdır ki, ölüm,

Vedası olmayan tek ayrılıktırA,

Her ölenden sonra insandan yarına,

Onu da başkaları dikerlerse başucunda,

Sadece bir mezar taşı kalacaktır,

Adını hazırlayan son insan öldüğünde de,

Sonsuza kadar unutulacaktır nokta…