Saf şiir anlayışı, 19.yy'da Fransız 'Sembolist' şairler Paul Valery, Stephan Mallarme gibi sanatçılar tarafından yaratılmıştır. 'Sadece şiir; katıksız, öz, has' şiir demektir ve şiir dışında her ögeyi şiirden uzak tutmayı gaye edinmiştir. Türk Edebiyatında 'Yahya Kemal ve Ahmet Haşim'le gelişme sağlamıştır. Cumhuriyet Edebiyatı Dönemi'nde, yine bu iki üstadın çabaları devam etmiştir. Ahmet Hamdi Tanpınar, Necip Fazıl Kısakürek, Cahit Sıtkı Tarancı ve Ahmet Muhip Dranas gibi üstadlar da Saf( öz) şiir anlayışını benimsemiş ve yaygınlaşması için çok çaba göstermişlerdir. Bu şiir anlayışının en önemli ögeleri; * Şiirselliği ve ahengi her şeyin üstünde tutmuş, düzyazıya özgü her türlü ögeye şiirde karşı çıkmışlardır.* * Sanat, sanat içindir.* görüşüyle " aşk, ölüm, doğa, yaşamak arzusu..." gibi Bireysel temaları işlemişlerdir.* * Sadeleşen dili, şiir dili olarak benimsemişlerdir, Türkçeyi daha da zenginleştirmişlerdir.