Şiir, soyutlaştırılmış insanın peşindedir.Roman, somut insanın... Şiirde insan, anlaşılır olarak varlığını sürdürür.Romanın, tam anlamıyla " özel isim sanatı" olmasına karşılık, Şiir, " nitelikler sanatıdır. Bu sebeble değil midir ki, sıfat, uzun süredir, şiir alanında öncülüğünü sürdürdü. Şiire özel kişiler kadar, gerçek kişiler de girmeye devam etmektedir. Esasında şiirde öncelikli olan, kişilerin özellikleri değil, toplum içinde ki hayat tarzı değil, altı çizilen marjinal nitelikleridir... Roman açısından bakınca, sıradan bir insanın yanısıra çok özel bir insanda romanı sürekleyen kahraman olarak kabul görür. Şiir, özel kişiyi de sıradan kişiyi de okuyucusuna sunar, tahlil ettirir ve de kabul ettirir. 'Somut' insan, şiirde bu denli etken ve egemen değildir. Şiirde ve Romanda 'insan' sanatçıların bakış açısına göre davranış gösterir; cümleler kurar, acı çeker, mutlu olur...