Bitirmeden ölmekten endişeleniyorsam yazdıklarımı, yazılarım 'yazı' demektir. Sonradan bir kelime eklemek ya da bir kelime çıkarmak gereksinimi hissetmediğim de, yazı bitmiştir, diye düşünüyorum. Şu yeryüzünde zaman ve mekân kavramında söylenecek son kelimelerin, son yazılara ve son şiirlere güç verecek mi? Güçsüzleştirecek mi? Hep merak etmişimdir. Belki bir şiir, belki bir deneme- makale yazarken kıyamet kopar diye tedirginlik hissettiğim çokça olmuştur. Yazdıklarımı okuduğumda, Okuduklarımı yazdığımı anımsayamadığımı düşünmeye başlar ve korkarım. Her zaman yazdıklarımı temize çekmeye gayret ederim. Ancak aklımı ve fikrimi temize çekmekte zorlanıyorum. Karmakarışık bir müsvette gibi olur, düşüncelerim ve hissiyatım... Bir defterin kapağı kapanırken bir kitabın kapağı açılır daima. Her yeni yazı esasında hem ilk söz hem de bir sonsözdür. Ne yazı da, ne aşkta, ne de acıda; Yazan insanların kalbin de daha da ileri gidemediği karanlık labirentler vardır. Cümle(ler) olmasaydı, kelâm kaleme dökülmeseydi, ya nice olur idi hâlimiz...