Hutbede, Hz. Muhammed’in bir sahabesine verdiği, “Annen ve baban hayatta mı? Öyle ise anne babana dön ve onların gönüllerini al” öğüdüne yer verilerek, anne ve babanın değerine dikkat çekildi. Anne, “şefkat ve muhabbet tohumları eken ilk öğretmen” olarak tanımlanırken, baba ise “hayatın zorluklarına karşı sırtımızı yasladığımız ulu bir çınar” ve “her türlü kötülüğe karşı sığındığımız kale” şeklinde nitelendirildi. Anne ve babaya saygı ve hürmetin, Allah’a saygı ve hürmet anlamına geldiği belirtildi.
Hutbede, sorumluluk sahibi anne ve babalar için Hz. Hâcer, Hz. Fâtıma, Hz. Nûh ve Hz. Lokmân gibi örnek şahsiyetlerden ilham alınması gerektiği ifade edildi. Hz. Lokmân’ın oğluna verdiği, “Yavrucuğum, namazını özenle kıl, iyiliği emret, kötülükten vazgeçirmeye çalış” nasihati hatırlatılarak, ebeveynlerin çocuklarına namaz, iyilik ve nezaket gibi değerleri öğretmesi gerektiği vurgulandı.
Anne ve babaların, çocuklarını helal rızıkla beslemek, güzel isimler vermek ve şefkatle yetiştirmekle yükümlü olduğu belirtilen hutbede, Hz. Muhammed’in “Çocuğunun da senin üzerinde hakkı vardır” hadisine atıfta bulunuldu. Çocukların vatanını, milletini seven, milli ve manevi değerlere bağlı bireyler olarak yetişmesinin ebeveynlerin sorumluluğu olduğu kaydedildi.
Hutbenin bir diğer önemli mesajı ise günümüz gençlerinin karşı karşıya olduğu tehlikelere yönelikti. Alkol, kumar, uyuşturucu ve zararlı ideolojilerin gençleri tehdit ettiği ifade edilerek, anne ve babalara çocuklarını bu tuzaklardan korumak için daha fazla çaba gösterme çağrısı yapıldı. “İyilikte ve takvada yardımlaşın, kötülükte ve düşmanlıkta yardımlaşmayın” ayetiyle, toplumsal huzurun sağlanması için ebeveynlerin örnek davranışlar sergilemesi gerektiği vurgulandı.
Hutbe, Hz. Muhammed’in “Hiçbir baba, çocuğuna güzel terbiyeden daha kıymetli bir miras bırakmamıştır” hadisiyle sona erdi.
