İyi ve etkili iletişimin ilk aşamasının düzgün ve ikna edici konuşmak olduğunu düşünürüz. Bilinenin aksine iyi ve etkili iletişim konuşmanın da öncesinde dinlemekten geçer. Dinlemek insanlar arasında kurulabilecek bir köprüdür aslında. Fakat baktığımız zaman birçoğumuz dinlemekten ziyade konuşmak ister. Oysa birbirimizi gerçekten dinlemenin kıymeti paha biçilemez. Hayat düzenimizin değiştiği, ne yaptığımızı, ne düşündüğümüzü bile bilemediğimiz bu dönemde birbirimize vereceğimiz en önemli ve değerli şey "dinlemek" olmalı bence. Birbirimiz hikayesinin bir parçası olmak... İnsan başka türlü nasıl tamamlanabilir ki?
*****
Hem olaya başka bir yönünden bakacak olursak; İnsan başkalarının hayatından da ders almalıdır. Çünkü insan bütün hataları kendi yapacak kadar yaşamıyor öyle değil mi? O yüzden dinlemek çok önemli. Dinlediğin hikayelerden ders çıkarman sana kalmış bir şey. Ama şunu diyebilirim ki ben bugüne kadar dinlediğim hikayelerden bir şeyler katarak devam ettim yoluma. Aklımın bir köşesinde hiç tanımadığım insanlarla olan sohbetlerim vardır. Hayata, insana dair. Otobüs durağında konuştuğum çok teyze olmuştur. Çok insan olmuştur. Ben anlatmayı da dinlemeyi de çok severim. Evet öncesinde bende daha çok konuşmaktan yanaydım. Ama son yıllarda dinlemenin sakinliğine kapıldım. Ve artık şunu düşünüyorum. İnsan, konuşurken sadece bildiklerini tekrar eder. Ancak dinlerken bilmediğin şeyleri öğrenirsin. Anlatacağın şeyi sen biliyorsun zaten. Belki de aynı hikayeyi 38 defa anlatmışlığın da olmuştur birilerine. Ama dinlemek öyle değil. İnsan dinlemenin sakinliğine erişince bilmediği hayatların kapısını aralar, tanışmadığı yüzlerle tanışır. Birisinin hikayesinin bir parçası olur onu o hikayesiyle sarıp bağrına basar. Acısını, mutluluğunu paylaşır. Etrafımızdan öğreneceğiniz çok şey var, yeter ki anlamak için dinleyelim, kulak verelim. Sessizlik de bir şey anlatır. Dinlemesini bilene.
*****
Bir de çocukları dinlemek vardır ki bana göre dinlemenin en güzel hallerinden biridir. Çocukları konuşturup dinleyince hayatın içinde zamanla kaybetmiş olduğumuz o masumca düşünceleri hatırlar çocukların o konuşmalarıyla kalbinizin temizlendiğini hissedersiniz. Zamanla katılaşmış kalbiniz belki de bir çocuğunun sesiyle, konuşmasıyla hayatta olduğunu tekrar anımsar. İnsan olduğunu, özünde iyi olduğunun farkına varır. Sözlerimi güzel bir temenniyle bitirmek isterim. Konuşmanın bir ihtiyaç, dinlemenin ise bir sanat olduğunu idrak edebildiğimiz zamanlara diyelim.
