Hayvanları Koruma Kanunu’nda yapılmak istenen değişiklikler, Türkiye’de ve Adana’daki ‘sokak hayvanları’ konusunu da yeniden gündeme taşıdı.
Sahipsiz olduğu gibi sokakta yaşayan hayvanların uyutulması konusuysa tepkilerin odağında.
Tepki gösteren haksız da sayılmazlar.
Ben, bu hayvanları ‘patili dost’ olarak görüyorum.
Bazen de birer ‘kahraman’…
Depremi ilk hissedip de hayatları kurtaran onlar…
Evimizi, işyerimizi kısacası yaşam alanlarımızı her türlü tehlikeye karşı koruyan onlar…
Yangında, depremde ve de her türlü doğal afet sonrasında arama-kurtarma çalışmalarında en önde olan da yine onlar…
Bize yoldaşlık eden, yalnızlığımızda bize sahip çıkan dostlarımız da onlar…
Liste bu şekilde uzayıp gider…
Peki her şeye rağmen, onları uyutmak; hayattan koparmak niye?
Türkiye’nin farklı noktalarında sokak hayvanlarıyla ilgili olumsuz olaylar da yaşanmıyor değil, peki ama neden?
Sokakta kaderine terk edilip, ilgisiz bırakıldığı gibi aç ve susuz kalan hayvanların saldırısı sizce normal mi?
Eğer ortada bir sorun varsa; bunun çözümü uyutmak mı?
Sokaktaki patili dostlarımıza doğal bir yaşam alanı ve beslenme yerleri yapılıp, veteriner hizmeti alabilecekleri noktalar oluşturmak daha insani olmaz mı?
Üremeleri kontrol altına alınıp, kısırlaştırma yoluna gidilmesi daha insani bir yaklaşım değil mi?
Sokakta yaşayan hayvanlara vicdan ve merhametle yaklaşılmalı.
Avrupa ülkeleri bu işi nasıl çözdü diye bakmalı!
Orada sokaktaki hayvan popülasyonu kontrol altında tutuluyor ve uyutmak yerine kısırlaştırma politikası izleniyor. Ve bu da başarıyı ve hatta toplumsal huzuru getiriyor.
Sokaktaki her bir hayvan, kayıt altına alınıp çip takılarak, takip ve kontrolü yapılıyor.
Evcil hayvanını sokağa atanlara ağır yaptırım ve cezalar uygulanıyor.
İşin çözümü bu kadar kolayken ve Avrupa’da birçok başarılı örnek varken, uyutmak niye?
Sokak hayvanlarını uyutmak demek; onları öldürmek demek.
Konuya daha insani bir açıdan; merhametle bakmak gerek!
Umarım, bu yanlıştan dönülür ve sokaktaki canlarımıza koruyacak, adil bir adım atılır.
